ققنوس

آخرین قوم - آخرین عذاب همه ما در مورد عذاب الهی در میان بعضی اقوام گذشته یه چیز هایی شنیدیم مثل قوم حضرت نوح(علیه السلام) و قوم ثمود و قوم عاد و… تا رسید به پیامبر آخر حضرت محمد (صلی الله علیه و اله) یعنی پیامبر ما همون آقایی که عاشقشیم و خودمون را جز امتش می دونیم ( که امیدوارم هیچ وقت از این ولایت خروج نکنیم/ اگه دنیا و هوای نفس و شیطان بگذارند). اون وقت یه قیافه حق به جانب می گیریم و می گیم ما امت آخرین پیامبر الهی هستیم و اینقدر خدا دوستمان داره که وقتی افرادی از این امت هر چی گناه میکنند باز عذاب نمی شیم , ولی خودمونیم بیایید بیشتر فکر کنیم . حالا اصلا به گنهکارها کاری نداریم .ماها چی ؟ ماها که خودمون رو تافته جدا بافته می دونین! اگه خوبیم ! اگه دینداریم ! اگه نماز می خوانیم ! و …. پس چرا قرآن بین ما غریبه ؟ پس چرا به داد هم نمیرسیم ؟پس چرا همه ما یه بغض داریم ؟ پس چرا ؟ چرا آقامون , اماممون , منجی مون بین ما نیست . مگه این خودش یه عذاب نیست ؟ مگه این درد آور نیست که آقامون هست ولی ما لیاقت دیدارشون رو نداریم. یه روز وقتی شنیدم بزرگی گفته :اگه افرادی که از ته دل برای برد تیم ملی فوتبال ایران مقابل استرالیا دعا کردنند برای تعجیل فرج دعا می کردنند گشایشی می شد , فهمیدم ما چقدر از اصلمون دور موندیم .این همون عذاب آخر الزمانه ! همون عذابی که خیلی هامون ازش بی خبریم ! عذاب از این بالاتر که مدتها دور از رحمت و حجت الهی هستیم؟عذاب از این بالاتر که آقا مدت هاست در انتظار یار و یاور هایست که بتونه بهشون اطمینان کنه ؟ که وقتی بر می گرده کسی پا به فرار نزاشته باشه؟ و پشتشون رو خالی نکرده باشه ؟آخه اگه قرار بود با معجزه و بدون در گیری جهان گلستان بشه دیگه چه احتیاجی بود به یار و یاور؟ آره , اگه ما , منتظر واقعی بودیم خدا این عذاب رو از ما بر می داشت. پس باید یه فکر جدی به حال خودمون و دینداریمون و دوری از اماممون بکنیم؟ این نظر شخصی منه ! نظر شما چیه ؟ به امید روزی که آقا مارو هم لایق همراهی بدونند! که صد البته با حلوا حلوا گفتن دهن شیرین نمی شود!