ققنوس

تعزیت برای امام حسین یا تسلیت برای خود؟!

????براساس نقلی معروف از حضرت سکینه علیه السلام بالای بدن مطهّر امام حسین علیه السلام، ایشان به این اصل کلی سفارش کردند که هر حادثه‌ی تلخی پیش آمد کرد، آن را بهانه کنید و برای من اشک بریزید: «أو سمعتم بغریب أو شهید فاندبونی» ؛ «هرگاه داستان غریب یا شهیدی را شنیدید، برای مظلومیت من گریه کنید»؛

????بنابراین، اصل کلی این است که هر حادثه‌ی تلخ و ناگواری را باید بهانه کرد و برای سالار شهیدان اشک ریخت؛ نه آن که افراد داغدیده برای تسکین عواطف و احساسات خود آن حضرت علیه السلام را بهانه کنند و برای التیام زخم خویش اشک بریزند و ندبه نمایند و بین این دو گونه عزاداری فرق وافر است؛ زیرا محصول یکی تعزیت برای حضرت امام حسین (علیه السلام) است و نتیجه‌ی دیگری تسلیت برای خود؛ هر چند ممکن است بهانه قرار دادن واقعه‌ی جانسوز کربلا هم بی اثر نباشد.

????وجود مبارک سیدالشهداء علیه السلام فرمودند: «أنا قتیل العبرة؛ یعنی من که به هدف اِحیای حق و اِمحای باطل کشته شدم، باید عَبَرات داشته باشم؛ به طوری که چشمان علاقه مندان به سالار شهیدان پر از اشک شود و آن اشکْ فراوان از شبکه‌ی چشم خارج گردد و به صورت انسان عبور کند تا عَبَرات بشود. این سنّت حسنه، آثار فراوانی دارد، از جمله این که محبت اهل بیت در قلب شیعیان حضور پیدا می کند؛ آنگاه دوست امامان معصوم هرگز فکر و راه و روش آنان را رها نمی کند؛ زیرا رهبری جوارح به دست جانحه و دل است و زمامداری قلب را محبت به عهده می گیرد و دلِ دوستان حسین بن علی (علیه السلام) جوارح را به صَوْب صراط مستقیم رهنمود می شود.

_____________________
????مطالب و بیانات آیت الله جوادی آملی

ویسگون