ققنوس

فرازی از دعای ابوحمزه ثمالی

«الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي وَكَلَنِي إِلَيْهِ فَأَكْرَمَنِي وَ لَمْ يَكِلْنِي إِلَى النَّاسِ فَيُهِينُونِي »

 سپاس خداى را كه مرا بخويش وا گذاشت، از اين رو اكرامم نمود،

و به مردم وا نگذاشت تا مرا خوار كنند،

فکر کنید اگر  قرار بود برا ی نیازهای اولیه محتاج دیگران بودیم؛

مثلا برای تولید آب، خاک و هوا 

یا برای داشتن نفت و گاز و سنگ های معدنی

یا برای داشتن نور خورشید 

یا حتی برای داشتن علوم مختلف

آن وقت برای بدست آوردن هر کدام از این امکانات، به یک آقای ظریف احتیاج داشتیم و  برجام های مختلف .

همیشه چشم انتظار نتیجه مذاکرات بودیم و  دلواپس از  بد عهدی های طرف مقابل.

خدا را شکر که نخواست بندگانش (چه مؤمن چه غیر مؤمن) خوار شوند. 

مطمئن باشیم اگر جایی خوار شدیم از ناحیه خودمان است نه از جانب خدا.

ای کاش بتوانیم کرامتی که خدا به ما بخشیده، حفظ کنیم و دست نیاز در مقابل بدعهدان دراز نکنیم که جز 

خوار کردن ما قصد دیگری ندارند.