«نفاق» در لغت
«نفاق» در لغت
جالب است بدانیم جز یک بیت شعر جاهلی که عوده ابوخلیل عوده از اشعار منسوب به «طرفه» نقل کرده است که در آن «نفق» از باب «مفاعله» به کار رفته و معنای «تلوّن» و «مخادعه» را میفهماند،(1) در هیچیک از کتابهای لغت مورد پژوهش واژه «نفاق» و «منافق» که فاعل آن است، معنا نشده، بلکه فقط تعریف اصطلاحی آن ذکر شده است. لغتشناسان «نفاق» را مشتق از «نافقاء» به معنای «طرف پنهانی لانه موش صحرایی» دانستهاند که هنگام فرار، لایه نازک سطح زمین را از داخل تخریب کرده و از آن خارج میشود.
خلیل بن احمد فراهیدی، ازهری، ابن فارس، طریحی، ابن منظور و زبیدی واژه شناسانیاند که نفاق را فعل «منافق» و به معنای «وارد شدن به دین اسلام از یک در و خارج شدن از دین از در دیگر» میدانند و منافق کسی است که کفر خود را در دل پنهان میکند، ولی به زبان اظهار ایمان مینماید.(2)
ادامه در دانشنامه موضوعی
پی نوشت
. جلالالدین سیوطی، الاتقان فی علوم القرآن، ج1، ص38ـ40 و 62.
2. همان.