ققنوس

پاسخی خواندنی به یک پرسش
خداوند در قرآن می فرماید: وفیه ماتشتهیه الانفس (زخرف/71). یعنی در بهشت، تمام لذات موجود است. شاید این اشکال به ذهن شما هم رسیده باشد که مطابق این آیه اگر بهشتیان، رسیدن به مقام اولیاء را هم از خداوند طلب کنند باید به ایشان عطا شود. لذا تفاوتی میان اهل بهشت نیست. آیت الله جوادی آملی در اینجا فرمایش ارزشمندی دارند. ایشان می فرمایند: انسان بهشتی هرچه بخواهد برایش حاصل است: و لهم ما یشتهون (نحل/57). اما حوزۀ آرزو و خواستۀ هرکس به قلمرو معرفت او وابسته و محدود است، یعنی انسان هر نعمت و کمالی را که بشناسد همان را از خدا می خواهد و چیزی را که اصلا نشناسد آرزو نمی کند.

برای همین در بهشت چیزهایی وجود دارد که از حوزۀ دانش و خواهش بیشتر انسان ها خارج است و آنان هرگز آن چیزها را نمی شناسند و در نتیجه از خدا نمی خواهند. افزون بر مواهب و لذایذ جسمانی، مقامات و لذت هایی در بهشت وجود دارد که برای بیشتر مردم قابل ادراک نیستند و از این رو آرزو کردن و خواستن آن نیز برای آنان ممکن نیست و این امور ویژۀ اولیای الهی است. پس این تفاوت و تمایز منافاتی با اصل بهرمندی آنان از همۀ مشتهیاتشان در بهشت ندارد و مایۀ رنجوری ایشان نیست.

منبع: تحریر رساله الولایه، جوادی آملی ج1ص345-346

(نکته های ناب قرآنی)