ققنوس

احادیث روا کردن حاجت مومن

اسماعیل بن عمار صیرفی گوید:

من به حضرت امام صادق(علیه السّلام) گفتم: قربانت، مومن برای مومن رحمت است؟ فرمودند: آری،

گفتم: چگونه؟ فرمودند: هر مومنی نزد برادرش برای حاجتی رود، آن رحمتی است که خدا به سوی او

کشانیده و برای او فراهم کرده و اگر حاجتش را برآورد، با پذیرش آن، رحمت را پذیرفته، و اگر با قدرت

حاجت او را رد کند، رحمت خدا عزوجل را از خود رد کرده است که بدو کشانده بود و برای او فراهم کرده

بودو خدا عزوجل این رحمت را ذخیره کند تا روز قیامت برای آن کسی که حاجت او رد شده تا درباره ی

آن قضاوت کند، اگر خواهد آن را به خود برگرداند و اگر خواهد به دیگری رساند، ای اسماعیل، چون روز

قیامت شود و او در رحمت خدا حکم گردد که به او اجازه داده شده به نظر تو آن را به که برگرداند؟

گفتم:

گمان ندارم آن را از خود برگرداند، فرمودند: گمان مدار بلکه یقین داشته باش که آن را هرگز از خود

برنگرداند، ای اسماعیل، هر که برادرش در حاجتی که دارد به او مراجعه کرد و او می تواند آن را برآورد و

حاجت او را برنیاورد، خدا بر او در گورش ماری چیره کند که تا روز رستاخیز انگشت بزرگ او را به دندان

خود بگزد و بجود، خواه آمرزیده شود و خواه معذّب گردد.

منبع: اصول کافی جلد 4، ص 575